Είσαι σοβαρός???!!!!

''Εγώ'': Δεν αντέχω άλλο, το καταλαβαίνεις?! Θα τα σπάσω όλα, δεν μπορώ!!!

Εαυτός: Κάνε λίγη υπομονή, φτιάχνουν τα πράγματα, όλα θα στρώσουν και μετά κάνουμε ότι θες.

''Εγώ'': 10 χρόνια κάνω υπομονή, από τότε που σταμάτησες να ασχολείσαι μαζί μου κάνω υπομονή, δεν αντέχω άλλο.

Εαυτός: Λίγο ακόμα, λίγο και έχουμε φτιάξει τις συνθήκες για να κάνουμε και την μουσική μας και τα αθλήματα μας και τα χόμπι μας.

''Εγώ'': Είσαι σοβαρός?! Δεν κοιτάς πως έχεις γίνει. Τι θα κάνουμε από όλα αυτά, που έχεις ξεχάσει πως γίνονται.

Εαυτός: -

''Εγώ'': Είμαστε μαζί 30 χρόνια, ποτέ δεν με έχεις αφήσει έτσι, πάντα κάναμε πράγματα και όχι λίγα - Τι κλαίς ολόκληρο βόδι, εδώ που σου μιλάω - ακόμα και όταν ήσουν σε αδιέξοδο τουλάχιστον μου μιλούσες και ξεχνιόσουν. Τώρα λες θα τα φτιάξεις όλα για να είμαστε καλά και προς χάριν αυτού με έχεις εγκαταλείψει, γιατί?! Για να τρως και να κάθεσαι λίγο καλύτερα, κι όμως παρόλα αυτά είσαι σε μια γωνιά και ακόμα κλαίς. Δεν συνειδητοποιείς ότι ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ θα είναι κάτι χαλασμένο και εσύ από πίσω θα κυνηγάς να το φτιάξεις, 

δεν συνειδητοποιείς ότι ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ κάποιος άλλος θα έχει χαλάσει κάτι για εσένα και εσύ θα αδικείς τον εαυτό σου με το να κυνηγάς, να το φτιάξεις ή ακόμα χειρότερα, θα μας κατηγορείς. 

Με έχεις πετάξει σε μια γωνία και είναι η ίδια γωνία από την οποία θα σε κοιτάω και θα σε λυπάμαι όταν θα φύγεις από αυτήν την ζωή, αν συνεχίσεις έτσι- το καταλαβαίνεις!!!!

Εαυτός: Πες μου τι να κάνω?! Αλήθεια τι?

''Εγώ'': Έχεις ξεχάσει ακόμα και πως είναι να σηκώνεσαι ένα πρωί ελεύθερος, και δεν εννοώ να μην έχεις υποχρεώσεις- πάντα θα πείνας, το σώμα μας πρέπει να το φροντίζεις. Να είναι η σκέψη σου ελεύθερη, αν έχει ανατολή, να νιώθεις στο μυαλό σου πρωινή δροσιά και να πηγαίνεις με την σκέψη σου μια βόλτα, βλέπεις δεν θέλω πολλά.

Εαυτός: -

''Εγώ'': Πάρε το χέρι μου, δεν θέλω να στραφώ εναντίον μας, είσαι από τα καλύτερα πράγματα που έχω. 

Εαυτός: Προσπαθώ , πραγματικά προσπαθώ....

''Εγώ'': Δεν διαφωνώ και για αυτό ζούμε ακόμα ; εστιάζεις σε λάθος πράγματα, σε πράγματα που σε έχουν στρέψει όλοι οι υπόλοιποι.

Εαυτός: Τι να κάνω?

''Εγώ'': Μην ρωτάς εμένα, εγώ μόνο για την αντίδραση και το παιχνίδι είμαι εδώ, μην με ξεχνάς μόνο, δεν θέλω και για τους δύο μας να επαναστατήσω! 

Εαυτός: -

''Εγώ'': Είμαι παρορμητικός και δεν καταλαβαίνω από κίνδυνο, αυτό είναι όμως που σου δίνει φαντασία, σε χρειάζομαι για να μην απομονωθούμε, την θέλω την λογική σου, σαν παιδί τον γονιό του.

Εαυτός: Σ'ευχαριστώ που υπάρχεις, αναλαμβάνω εγώ....... είσαι το "παιδί" που προστάτεψα από τον κόσμο, ήρθε η ώρα ο κόσμος να μεγαλώσει με αυτό το "παιδί"!!!

''As a child I felt myself to be alone, and I am still, because I know things and must hint at things which others apparently know nothing of, and for the most part do not want to know.''

Carl Gustav Jung, Memories, Dreams, Reflections

ΔΙΔ-άσκαλος

Υ.Γ.

Υπό τους ήχους του Trisha's Lullaby από τον Akira Senju 

και να μην ξεχνάς αυτό το ''παιδάκι'' μέσα σου

Homework:

Αντικατέστησε τα παραπάνω πρόσωπα με όποια θες εσύ και ξαναδιάβασε τον διάλογο