''Εγώ'': Λοιπόν, θα βάλουμε ένα 2λιτρο παγωτό κάτω και δεν σταματάμε μέχρι να δούμε το πλακάκι του σαλονιού από κάτω.
Εαυτός: μα είμαι 100 κιλά ζώο, δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι θα πάθω τίποτα.
''Εγώ'': Δεν πειράζει, θα ξεχαστούμε τρώγοντας και το κοιτάμε αυτό αργότερα, θυμήσου πόσο χαλαρός ήταν ο γείτονας Μπάμπης που άραζε καναπεδάρα και από το φαγητό δεν τον απασχολούσε άμα θα ξημερώσει.
Εαυτός: Εγώ δεν είμαι ο γείτονας Μπάμπης?!
''Εγώ'': Εγώ όμως είμαι και ο γείτονας Μπάμπης και κάθε άλλος γείτονας που έχεις ζηλέψει, μιμηθεί και αντιγράψει κατά καιρούς.
Εαυτός: Τότε εγώ δεν είμαι εσύ!!!
''Εγώ'': Εγώ είμαι όμως σε εσένα, με έβαλες με τις αισθήσεις σου και δεν με αναγνωρίζεις μέσα σου, αντιθέτως με ακούς όταν μιλάω και νομίζεις ότι είσαι εσύ. Δεν είμαι εσύ αλλά είμαι όλοι αυτοί που είδες άκουσες μύρισες άγγιξες από τότε που γεννήθηκες. Με αποκαλείς κάποιες φορές μοίρα ή τύχη αλλά απλά ζεις τα τριπάκια σε ρόλους που παίρνω εγώ (όπως ο αραχτογείτονας Χαράλαμπος)
Εαυτός: Δηλαδή ποιος είσαι?
''Εγώ'': Είμαι εσύ ο μουσικός, που δουλεύεις, λέγεσαι ΔΙΔ-άσκαλος ;-), ο ροκάκιας, ο καθηγητής και ότι άλλο τίτλο κουβαλάς από τότε που γεννήθηκες
Εαυτός: τότε εγώ ποιος είμαι?
''Εγώ'': Ότι περισσεύει!!!
Εαυτός: Σε ξέρω από κάπου?
''Εγώ'': Με ξέρεις, τώρα με αναγνωρίζεις και δια της ατόπου απαγωγής αναγνωρίζεις εσένα!
Εαυτός: Και τι περισσεύει?
''Εγώ'': ότι από εμένα πλέον θα επιλέξεις εσύ γιατί χάρη στην γνωριμία μας εγώ θα σωπάσω!!!
Εαυτός: και τι θα γίνει με εσένα?
''Εγώ'': Θα προσπαθήσω να επιβιώσω.
Εαυτός: τι σημαίνει αυτό!!??
''Εγώ'': Πως το να αναδείξεις την ομορφιά σου σημαίνει τον θάνατο μου και δεν μπορώ να το αφήσω να γίνει αυτό.
Εαυτός: Δεν μπορούμε να τα βρούμε κάπου στην μέση?!
''Εγώ'': Τα ημίμετρα δεν επιτρέπονται ?! Η θα σε πάω ή θα με πας!!!
Εαυτός: Σ'ευχαριστώ που υπήρξες αναλαμβάνω εγώ.......ήσουν η ''φύση'' των ανθρώπων μέσα μου, ήρθε η ώρα η φύση μου να φανεί στους ανθρώπους!!!
''Nobody sees anybody truly but all through the flaws of their own egos. That is the way we all see ...each other in life. Vanity, fear, desire, competition-- all such distortions within our own egos-- condition our vision of those in relation to us. Add to those distortions to our own egos the corresponding distortions in the egos of others, and you see how cloudy the glass must become through which we look at each other. That's how it is in all living relationships except when there is that rare case of two people who love intensely enough to burn through all those layers of opacity and see each other's naked hearts.''
Tennessee Williams
ΔΙΔ-άσκαλος
Σιγά ρε μαλάκα ΔΙΔ-άσκαλε μη χέσω......αυτά μας τα είπαν και οι Metallica στο ''Sad but true''!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου